Για τρίτη φορά την τελευταία πενταετία ο Νίκος Παυλίδης εκπροσώπησε επάξια τα ελληνικά χρώματα στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, εναρκτήριο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ 2019. Ανεβαίνοντας -επίσης- για τρίτη φορά στη ράμπα του τερματισμού ενός εκ των δυσκολότερων και πιο απρόβλεπτων Ράλλυ του κόσμου, φέτος ο Έλληνας οδηγός πέτυχε την 9η θέση της κατηγορίας του και τη 49η στη γενική κατάταξη.

[Φωτογραφίες: Rallypixels / Ν. Κατίκης]

Η δεύτερη διαδοχική του συμμετοχή με το Peugeot 208 R2 (αυτή τη χρονιά με την ομάδα CHL Sport Auto), και πάντα με τον ικανότατο συνοδηγό Allan Harryman στο δεξί του μπάκετ και με τη στήριξη της RS200 Motor Oil, είχε περισσότερα απρόοπτα σε σχέση με την περσινή. Σ’ έναν αγώνα που είναι μια διαρκής λοταρία σε σχέση με τις εναλλασσόμενες καιρικές συνθήκες, την επιφάνεια του δρόμου και την επιλογή ελαστικών, ο Ν. Παυλίδης ξεκίνησε την Πέμπτη με τη -σωστή- επιλογή χειμερινών ελαστικών, όμως στη δεύτερη νυχτερινή Ειδικής της εναρκτήριας ημέρας του αγώνα είχε μια μικρή έξοδο που του κόστισε περίπου 30 δευτερόλεπτα.

Την Παρασκευή έπεσε λίγο πιο πίσω στη γενική κατάταξη λόγω των εικονικών χρόνων που δόθηκαν μετά την ακύρωση της πρώτης Ειδικής, όμως τα πιο σημαντικά προβλήματα ήρθαν το Σάββατο. Τότε χρειάστηκε να αλλάξει έναν τροχό λόγω κλαταρίσματος στο ξεκίνημα της μεγαλύτερης Ειδικής του αγώνα, κι έπειτα ο κινητήρας του 208 R2 παρουσίασε διαρροή λιπαντικού.

Παρόλα αυτά, ο Ν. Παυλίδης πίεσε και κατάφερε να μπει στην 60άδα, ώστε -βάσει των κανονισμών αποκλειστικά αυτού του αγώνα- να έχει το δικαίωμα να εκκινήσει την Κυριακή. Την τελευταία μέρα του αγώνα ήταν σε θέση να πιέσει περισσότερο και να βελτιώσει τη θέση του στη γενική κατάταξη.

Οι απρόβλεπτες συνθήκες του Μόντε Κάρλο
«Οι Ειδικές των δύο πρώτων ημερών μου ήταν άγνωστες και δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε με καθαρό μυαλό δύο καλά περάσματα, γιατί οι συνθήκες ήταν δύσκολες στις αναγνωρίσεις», είπε ο Έλληνας οδηγός. «Είχε πολύ πάγο και άλλαζαν συνέχεια οι συνθήκες. Για παράδειγμα, για τις δύο πρώτες νυχτερινές Ειδικές το πρώτο πέρασμα το κάναμε σε στεγνό δρόμο, ενώ στο δεύτερο πέρασμα ήταν χιονισμένος, κι έτσι όλα ήταν διαφορετικά στις σημειώσεις μας. Αν ήταν και τα δύο περάσματα με χιόνι θα είχαμε επαληθεύσει την Ειδική.»

Η διαρκής εναλλαγή μεταξύ στεγνής και παγωμένης ασφάλτου καθιστά την επιλογή των ελαστικών έναν διαρκή γρίφο τακτικής, και μαζί μια οδηγική πρόκληση. «Στο Μόντε Κάρλο πάντα είσαι με λάθος λάστιχα!», συνέχισε ο Ν. Παυλίδης. «Είναι σπάνιο φαινόμενο να έχεις τα σωστά λάστιχα για τις συγκεκριμένες συνθήκες. Για παράδειγμα, αν σε μία Ειδική 25 χιλιομέτρων τα τρία χιλιόμετρα είναι παγωμένα και κατηφορικά, και φορέσεις χειμερινά ελαστικά, τα υπόλοιπα 22 χιλιόμετρα θα τα κάνεις με ελαστικά χιονιού σε στεγνή άσφαλτο.

»Έτσι, το αυτοκίνητο θα είναι σαν βάρκα. Δεν θα έχεις καθόλου καλό κράτημα, και τα λάστιχα θα φθείρονται πάρα πολύ όταν θα ζεσταίνονται στο στεγνό. Παράλληλα, πρέπει να κάνεις και μια καλή διαχείρισή τους, έτσι ώστε αν κάνεις 10 χιλιόμετρα στο στεγνό με ελαστικά χιονιού να καταφέρεις να φτάσεις στο σημείο με τον πάγο έχοντας ακόμα λάστιχα! Να μην έχουν φθαρεί. Υπάρχουν πολλές πτυχές που εξαρτώνται από την εμπειρία σε αυτόν τον αγώνα.»

Το φετινό αποτέλεσμα
Σχετικά με την επίδοσή του στο φετινό Ράλλυ Μόντε Κάρλο, ο Έλληνας οδηγός συμπλήρωσε: «Από τους χρόνους που είδα σε σχέση με πέρσι, βελτιώσαμε την απόδοσή μας περίπου κατά 2 δευτερόλεπτα στο χιλιόμετρο, που είναι πάρα πολύ καλά. Αν καταφέρω, τώρα, να έχω λίγη περισσότερη επαφή με το αυτοκίνητο και να κάνω και κάποιες ακόμα δοκιμές στη Γαλλία, όπως προγραμματίζω, του χρόνου αν πάω [στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο] θα είμαι και λίγο καλύτερος.

»Σε γενικές γραμμές είμαστε ευχαριστημένοι. Τερματίσαμε ένατοι - θα μπορούσαμε να ήμαστε και έβδομοι, όπως πέρσι, αλλά ο συναγωνισμός είναι πάρα πολύ υψηλός. Οι πρώτοι δέκα τις ξέρουν πολύ καλά τις Ειδικές κι επιπλέον έχουν πολύ περισσότερη επαφή με το αυτοκίνητό τους - τρέχουν επτά ή οκτώ αγώνες το χρόνο στις περιοχές αυτές. Άρα έχουν και ψυχολογικό προβάδισμα, γιατί τρέχουν στον τόπο τους, με τους θεατές τους, με τους φίλους τους, ενώ οι πιο πολλοί κατοικούν και στις γύρω περιοχές. Και φυσικά είναι όλοι πολύ καλοί οδηγοί, γιατί το γαλλικό ή το ιταλικό Πρωτάθλημα Ράλλυ είναι από τα καλύτερα στον κόσμο.»

Η επιλογή ενός τέτοιου αγώνα
Ο Νίκος Παυλίδης έχει πλούσια και πολυετή αγωνιστική εμπειρία στα χωμάτινα Ράλλυ, και σε συνθήκες πιο γνώριμες στην Ελλάδα, όμως ο πάγος και η εναλλασσόμενης πρόσφυσης άσφαλτος είναι μια διαφορετική πρόκληση - την οποία ο Έλληνας οδηγός έζησε για πρώτη φορά το 2015, στο μπάκετ τότε ενός Citroen DS3 R3T.

«Ξεκίνησα τους αγώνες περίπου το 1985. Έχω προλάβει κάποιες εποχές που ένας αγώνας ήταν περισσότερο μια περιπέτεια - τα παλιά Ράλλυ Χαλκιδικής, Ακρόπολις, δηλαδή αγώνες που δεν ήταν όπως είναι σήμερα, πιο μικροί. Ειδικά στην Ελλάδα που δεν υπάρχουν πια μεγάλοι αγώνες. Μου αρέσει όλο αυτό το σύνολο που εμπεριέχει και την περιπέτεια, και το άγνωστο, σε σχέση με το να κάνω ένα Ράλλυ Σπριντ κάπου», εξήγησε ο Ν. Παυλίδης.